Hengelo werd als rockstad ooit onsterfelijk gemaakt door The Tragically Hip. ´I Remember Buffalo, and I remember Hengelo`, rijmden de Canadese rockers in At the hundredth meridian van hun plaat Fully Completely. Een jaar voor ze dit nummer schreven, traden ze op in de Hengelose poptempel Metropool, en blijkbaar had dat indruk gemaakt. Dat Almelo ook internationaal ´genamedropped´ is, en wel door een nog veel grotere muzikant, is een stuk minder bekend.Luisterend naar onderstaand fragment kan ik er weinig anders van maken. Op ongeveer 3:10 zingt John Cale hier in de oude Velvet Underground klassieker Waiting for my man toch echt ´Feeling good, in Almelo, where I´ve gone out´? Het nummer staat op de live-elpee John Cale Comes Alive uit 1984. Maar hoe komt-ie in hemelsnaam bij Almelo?
In de jaren ´70 was er in Almelo een schouwburg/concertzaal, De Esch genaamd. Ik was destijds te jong om er een reguliere bezoeker te kunnen zijn. Zag Annie Golden (dat kauwgumkauwende meisje) met The Shirts optreden, maar dat was het wel zo´n beetje. In het zaaltje schijnt zo´n beetje de hele jaren ´70 nederpoptop te hebben gespeeld. Maar ook illustere buitenlandse namen waren er te gast, Beat Generation-dichters Allen Ginsberg en Gregory Corso, en dus ook John Cale.
Ik heb alle mogelijke woordcombinaties gegoogled, over die roemruchte Esch is vrijwel niets terug te vinden. Wel ligt er in de archieven van de Stanford University in California nog een poster van het Ginsberg-Corso optreden in de Esch, en de archivaris was zo vriendelijk mij een pdf-je daarvan te mailen. Over Cale echter helemaal niets, zelfs een gigography geeft geen uitkomst over datum van zijn optreden, laat staan dat er meer details (band? setlist?) te vinden zijn. Waarom hij zich zo goed voelde in Almelo tijdens het uitgaan lijkt dan ook voor altijd in nevelen gehuld te blijven. Tenzij er een lezer is van dit blog die zich hier nog één en ander van weet te herinneren...
<
