Soms heb je foto´s waarvan je direct weet dat het raak is. Die open je, misschien geef je ze wat contrast of verscherping mee, maar verder hebben ze geen behandeling nodig. Van een helaas groter deel weet ik dat ´t hoe dan ook niks wordt, hoeveel tijd en aandacht je ze ook geeft. Een slecht beeld, daar kun je zelfs in de wondermasjien die Photoshop heet geen goede plaat van maken. En dan zijn er platen die op zich wel aardig zijn, maar waarvan je beseft dat ze nog wel wat extra´s kunnen gebruiken. Die open je ze in Photoshop, je begint wat te pielen met kleuren, contrasten, zonder duidelijk idee welke kant het op moet gaan. Vaak leidt dat dan ook tot helemaal niets, met als gevolg dat dergelijke foto´s ongekeken in het digitale archief blijven zitten.
Die foto´s hebben vaak wat bedenktijd nodig. Dit zijn daarvan drie voorbeelden. Op dezelfde plek genomen, en met alledrie ben ik meerdere keren aan het werk geweest zonder bevredigende uitkomst. Maar opeens, bij poging nummer zoveel, had ik eindelijk het gevoel dat ´t bijzonder was. Stoeiend met curven, contrasten, penselen, een textuurlaag, het leidde uiteindelijk tot dit resultaat. 
