Afgelopen week ademloos King Suckerman van George Pelecanos uitgelezen! Niet alleen een ontzettend sterk misdaadboek, maar vooral ook een prachtige, grimmige sfeertekening van Washington in het midden van de jaren zeventig. En dan hebben we het niet over het van het Witte Huis, de senaat, de wereldpers, maar over de wijken waar de Amerikaanse politici destijds, en nu waarschijnlijk nog steeds niet zonder beveiliging durfden te komen. Het verhaal draait om twee mannen, twintigers, die met vallen en opstaan een bestaan hebben opgebouwd. Dimitri Karras, van Griekse oorsprong, leeft van de verkoop van softdrugs, zijn zwarte vriend Marcus Clay, een Vietnamveteraan, runt een platenzaak. Wanneer er bij een drugsdeal het nodige misgaat, komen zij onder vuur te liggen van een nietsonziende crimineel.
Het verhaal onrolt zich niet als een traditionele whodunnit, maar bouwt fraai op naar een onvermijdelijke afrekening. Sterk zijn de dialogen, even sterk de sfeerbeschrijvingen. Pelecanos groeide zelf op in de buurten waarover hij schrijft, en maakt daarnaast dankbaar gebruik van een haast encyclopedische muziekkennis. Hij laat zijn personages maar wat graag ruziën over het feit of Jimi Hendrix nu onder Soul of Rock hoort te staan. Naast drugs is muziek alomtegenwoordig in het Washington van de jaren zeventig. Iconen als Captain Beefheart en Steely Dan komen voorbij, maar vooral ook veel zwarte soul en funk van onder meer O´Jays, Graham Central Station, Parliament en the Isley Brothers. Vrolijk maken doet het boek beslist niet, want ondanks het feit dat Clay en Karras lichamelijk ongeschonden uit de strijd komen, is maar de vraag of je dit ook daadwerkelijk een happy end kunt noemen.
"Pelecanos does what few, if any, American writers do: He tells the truth. Twain told the truth; Faulkner toyed with the truth; Hemingway told his version of the truth and Chandler certainly told a cold, cynical truth. Pelecanos' truth is from deep in the heart, from places where red blood cells know more than all the sweet, heady words truth usually hides behind."
—Chicago Sun-Times
Geen opmerkingen:
Een reactie posten