Dos Trovadores

Zaterdagavond zagen we in een matig gevuld Muziekcentrum in Enschede Raymond van het Groenewoud zijn krachten bundelen met de Portugese (in Nederland wonende) zanger Fernando Lameirinhas.

Begeleid door accordeon/bandoleon en contrabas brachten zij liedjes van hen beide. Een wat ongewone combinatie, zou je denken, maar de mengeling van Zuid-Europese weemoed en melancholie en de Vlaamse relativering en zachtmoedigheid vulden elkaar wonderlijk mooi aan. Vroeg hoogtepunt in het programma was een intense versie van Raymonds bittercynische lied Wat een fijne dag, dat zelden wranger zal hebben geklonken. Daartegenover stonden het oh zo leuke niemendalletje Intimiteit en het vrolijke liefdeslied Keineig verliefd op haar. Een ode van Lameirinhas aan zijn voormalige Portugese woonplaats, de havenstad Viana di Castela ging naadloos over in Van Het Groenewouds Lied van de zee, net zo´n mooi klein, ingetogen lied als het daaropvolgende Het wonder voorbij. Lameirinhas maakte indruk met het verstilde liedjes als Poëta en Bonito, en toonde zich bovendien de muzikale leider van het viertal.

Raymond van het Groenewoud bewijst keer op keer dat hij op eenzame hoogte staat schrijver van Nederlandstalige liedteksten. Of dat voor Lameirinhas in het Portugees ook geldt, durf ik niet te zeggen, maar zijn stem en interpretaties zijn indrukwekkend. De troubadours sleepten hun publiek langs een scala aan emoties, een brok in de keel werd weggeslikt met een relativerende lach, stille kippevelmomenten wisselden af met vrolijk meezingen. Dos Tovadores bleek een vroeg hoogtepunt van het concertjaar 2009, Van het Groenewoud en Lameirinhas tonen met dit programma aan hoe eenvoudig muziek over culturele grenzen heen kan reiken.